Со милениуми, луѓето го набљудувале и користеле испарувањето, процес со кој водата се претвора од течност во пареа. Од посведочување на сувата утринска магла на сонцето до екстракција на сол од испарената морска вода, овој фундаментален процес е постојано присутен.
Сепак, неодамнешното револуционерно откритие од истражувачите на МИТ го предизвикува нашето традиционално разбирање за испарувањето. Нивните наоди откриваат дека светлината, а не само топлината, игра клучна улога во поттикнувањето на овој феномен.
Ова истражување, објавено во списанието PNAS, фрла светлина на претходно непознат механизам – фотомолекуларниот ефект. Тимот на МИТ, предводен од професорот Ганг Чен, покажа дека светлината што удира на површината на водата може директно да ослободи молекули на водата, предизвикувајќи нивно испарување во воздухот. Овој ефект се јавува независно од топлината, поништувајќи го нашето долгогодишно верување дека топлинската енергија е единствениот двигател на испарувањето.
„Мислам дека ова има многу примени“, вели Чен. „Ги истражуваме сите овие различни насоки. И, се разбира, тоа влијае и на основната наука, како ефектите на облаците врз климата, бидејќи облаците се најнеизвесниот аспект на климатските модели“.
Истражувачите прецизно спроведоа серија експерименти за да го потврдат овој изненадувачки феномен. Тие примениле четиринаесет различни тестови и мерења, набљудувајќи постојани докази за испарување предизвикано од светлина во различни услови – особено, клучниот индикатор вклучува мерење на температурата на воздухот над водата за време на испарувањето под видлива светлина. Наместо да расте, температурата се зголемила, покажувајќи дека топлинската енергија не е причината.
